گیرنده های چشایی در طعم آب
گیرنده های چشایی چهار نوع می باشند. پاپیلیا یا سلولهای وابسته به چشایی با تارهای مویی به هم وصل شده اند.بر اساس این چهار گیرنده کیفیت مزه : ترش،شور،شیرین و تلخ را درک می نماییم(شکل 1).
شکل 1 – ناحیه های مسئول چهار مزه:ترش،شیرین،تلخ و شور در زبان
نمونه ای از ترکیباتی که این مزه ها را تولید می کنند و به عنوان طعم دهنده ها در تصفیه آب شناخته میشوند شامل:
کلرید سدیم (نمک)
اسید هیپوکلریک(شور)
دی ساکارید(شیرین)
کافئین(تلخ) می باشد.
معمولا ترکیبات یونی ساده تا اندازه ای مزه های نمکی و شور ایجاد می کنند، در حالی که بیشتر ترکیبات آلی پیچیده مزه های شیرین و تلخ را ایجاد می کنند. میکروگراف های الکترونی نشان می دهند که پاسخ پاپیلیا به مزه های نمکی و شور یکسان و به مزه های شیرین و تلخ متفاوت است.در تئوری جدید چشایی شناسایی پاپیلیا نمکی و شور از طریق پدیده تبادل یون پیشنهاد شده است، در حالی که شناسایی پاپیلیا شیرین و تلخ از طریق مکانیزم آنزیم می باشد.
طعم مواد آب در نتیجه ی عملکرد همزمان چشایی در زبان و بویایی در بینی احساس می شود. هنگامی که ماده ای وارد دهان می شود ، جریانی از هوا که شامل مواد شیمیایی آروماتیک هستند پس از ورود به مجرای بینی،باعث تحریک همزمان گیرنده های مختلف اختصاصی طعم و بو می شوند.درنتیجه،احساس طعم با ترکیبی از مواد و ارتباط حسی بین آنها صورت می گیرد.برای مثال 11ترکیب مختلف مسئول ایجاد طعم ستهی آبی است،اما هیچ ترکیب منفردی به تنهایی چنین طعمی را ایجاد نمی کند.
ترجمه دکتر محمدرضا مسعودی نژاد
مقالات مرتبط: